“Een dankwoord voor mijn Meesteres”

Zo nu en dan vind ik het leuk de Meesteres te verrassen met een gedicht, of zoals hieronder te lezen is een dankwoord. Toen ik ongeveer 4 maanden onder de hoede van Meesteres Manita was plaatste ik onderstaand dankwoord op FetLife.

“Dankbaar”

Dankbaar ben ik dat U me bij de hand heeft genomen. Dankbaar dat U mij niet veroordeelt op wie ik was. Dankbaar dat U mij een kans geeft om mezelf te herpakken en dat dit onder Uw begeleiding mag en kan.

Ik vind het niet vanzelfsprekend allemaal, een sub / slaaf of slavin kiest zijn of haar Dominant(e).Maar een Dominant(e) kiest naar mijn inziens ook, om iemand wel of niet te willen begeleiden. Samen ga je een avontuur aan, langzaam leer je elkaar kennen, en ga je elkaar waarderen.

Veelal met Ups, en misschien soms een minder moment, maar dat zijn juist uitdagingen om mee om te leren gaan. Ik ben dankbaar dat U mij de kans heeft gegeven, om uiteindelijk nader tot mezelf te kunnen komen.

“Een paar wetenswaardigheden”

Ik heb iets met datums, en vind het zelf leuk om de datums van de hoogtepunten bij te houden, zo ben ik sinds 06-01-’15 bijvoorbeeld in training bij Meesteres Manita, en mag ik Haar tevens mijn Meesteres noemen. Het zijn twee statussen die bovenaan mijn FetLife profiel staan, maar niet enkel dat, het voelt ook als een soort verbondenheid. Een connectie die ik zeker niet met iedereen heb, of bij iedereen voel. Bij Meesteres Manita voel ik me echter wel heel erg op mijn gemak, en dus “thuis.”

“Een pittige sessie”

Een pittige sessie die begon met een beetje eerlijkheid van mijn kant, ik biechtte op dat ik weer eens sneller had gereageerd dan achteraf nodig was geweest naar iemand anders toe. Dankbaar maakte de Meesteres hier gebruik van, en vroeg me wat Ze me hierover ook al weer had gezegd? Ik beantwoordde dit met dat ik tot 150 moest tellen voordat ik ergens op reageer. Nou, de Meesteres wist hier natuurlijk wel raad mee.

Na het douchen meldde ik me enthousiast weer in de studio. Ik was bijna een beetje “baldadig”, maar dat zou ik snel afleren. De Meesteres schoof een schooltafeltje en een stoeltje de Studio in en ik mocht gaan zitten. De Meesteres liep weg om vervolgens terug te komen met een notitieblok en een pen. De eerste opdracht was op te schrijven welke regels wij onderling hadden vastgesteld. Normaal gesproken weet ik deze zo uit mijn mouwen te schudden, maar dat ging me dit keer niet zo makkelijk af. En de Meesteres ging natuurlijk niet akkoord met 2 van de 7 regels .., slik. Mijn antwoorden lieten ook een beetje te wensen over als ik eerlijk ben, daar heeft de Meesteres dan altijd wel een oplossing voor. Een lineaal op je tong is iig niet fijn 😉

Over met de pret en omslachtige antwoorden, nadat ik de Meesteres had verteld niet zo in mijn concentratie te komen dacht ze eens hardop na over hoe Ze me dit bij kon brengen. Ze kwam al snel op het idee de 150 tellen van het voorgesprek terug te laten komen in de sessie.

De Meesteres stalde 14 materialen uit die ze ieder 10 keer zou gebruiken. En Ze heeft natuurlijk ook handen, en die maakten het tot 15, en zou ik ook 10 keer voelen …

De Meesteres deed me al vrij snel een blinddoek voor en leidde me naar een andere plaats in de Studio. Ik werd door middel van bondagetouw vrij stevig vast gemaakt aan wat later het rek bleek te zijn dat fungeert als een soort scheidingswand van de Studio. Wachtende op wat er komen ging schoot er van alles door me heen, waaronder “zou ik dit wel kunnen handelen?” Zorgvuldig werden mijn billen goed geraakt door een aantal van de Meesteres Haar slagmaterialen, en na iedere 10 keer was het de bedoeling dat ik de Meesteres bedankte zoals we van tevoren hadden afgesproken. Het duurde wel een paar keer voordat ik dit door had, maar daar herinnerde de Meesteres me dan wel aan.

Op mijn tepels kreeg ik niet veel later 10 klemmetjes, dat was wel even zweten geblazen, maar het eraf halen is nog net iets pijnlijker. Blij dat de Meesteres ze er uiteindelijk afhaalde was ik dus wel.

De Meesteres heeft ook een paar mooie bondages aangelegd en deze werden in de telling meegenomen. Dankbaar dat ik daarvoor was, want ik dacht dat dat vast wel wat zou schelen.

Als laatste werd ik naar het Andreaskruis geleid waar eerst mijn voorkant even onder handen werd genomen. Wat de Meesteres aan de voorzijde zou doen, dan zou ook aan de achterzijde gebeuren zei Ze. Ik heb het geweten, prikrollers die een heel ander gevoel geven aan de voorzijde van je lichaam dan aan de achterkant bijvoorbeeld.  En zo is het ook met zwepen of ander slagmateriaal. En dat de Meesteres harde handen heeft heb ik ook mogen voelen. Haar handen wisten mijn wangen in ieder geval goed te raken.

Niet veel later had de Meesteres me omgedraaid en stond ik met mijn neus naar de muur. En kwam ik al snel tot de conclusie dat de sessie dit keer toch best pittig was. De Meesteres heeft ook hele leuke prikhandschoenen waarmee ze 10 keer over mijn lichaam ging, soms oefende Ze daarbij de ene keer wat harder druk uit dan de andere keer.

Daarna pakte de Meesteres een venijnig slagmateriaal, ik denk een soort plak, en deze kwam allesbehalve lekker aan. Vanaf de derde slag voelde ik mezelf boos worden en bij de zesde slag besloot ik even opzij gaan staan. “Even op adem komen” dacht ik nog, maar de Meesteres verzocht me om mijn houding weer aan te nemen. Er ontstond twijfel in mijn hoofd, bovendien was dit geen fijn slagattribuut, maar ik bedacht me heel snel toen de Meesteres een tweede keer aan me vroeg terug te gaan staan. Aan de manier waarop de Meesteres mijn naam uitsprak kon ik horen dat ik nu echt moest luisteren, dus deed ik dat, en mijn plotselinge boosheid verdween als sneeuw voor de zon. Het helpt natuurlijk ook wel dat de Meesteres soms zo lekker dicht tegen me aan kwam staan, en Haar handen op mijn schouders te voelen. Zo weet Ze me toch altijd te kalmeren.

Dat ik het pittig vond, maar tevens ook allemaal wel heel fijn daar was geen twijfel over mogelijk. De Meesteres checkt namelijk tussendoor weleens of ik toch ook wel geniet .., tja, dan wordt je dus verraden door je eigen lichaam 😉

Met een huiswerk opdracht rijker (150 strafregels) en de troostende woorden van de Meesteres ben ik later weer huiswaarts gekeerd. Ik moet zeggen dat ik sindsdien toch wel weer netjes in het gareel loop, alhoewel met uitzondering van een klein terugvalletje soms.

7 januari 2015