Deze slaaf bezocht mijn studio voor het eerst in juni 2005.
Op 28 november 2006 heeft hij zijn slaven contract getekend. Van de meeste sessie heeft hij na afloop een verslag geschreven en zijn er wat foto’s gemaakt zodat jullie kunnen meegenieten met zijn ontwikkelingen. De foto’s staan onderaan het verslag.
Het begin 2005
Drie vrouwen brengen mij bij Meesteres Manita. Dat is in de eerste plaats Joan. Ik moest er eerst veertig voor worden om haar tegen te komen – de eerste vrouw die ik in vertrouwen durfde te nemen over mijn onderdanige gevoelens. Ze duwde me niet weg en vond niks raar. Doodnormaal eigenlijk. Samen bekeken we een INSEX-filmpje. Ze gaf me opdrachten per SMS – de meest gruwelijk was die waarbij ik bij elk berichtje dat (pieppiep) binnenkwam mezelf onmiddellijk moest gaan aftrekken en alles opvangen in een boterhamzakje. Waar
ik ook was. En direct daarna rapporteren! Soms 6 of 7 keer per dag. Zo nam ze prachtig wraak voor de paar opdrachten die ik als experiment aan haar heb mogen geven. Ook heb ik uren achtereen geblinddoekt en met boeien om, op mijn knieën voor haar gezeten. Af en toe
mocht ik haar geschoren poes likken. Telkens wees ze me terug. Met alleen een flesje water heeft ze me daarna weggestuurd. Ik was totaal uitgeput. En. Ik kon niet meer ontsnappen. Dankzij Joan weet ik dat ik van pijn en vernedering houd. God, wat een energie gaat
daar vanuit! De tweede vrouw weet niet eens welke rol zij gespeeld heeft. Tenminste.. Ik vertelde haar achteloos dat ik vond dat ik ook mijn donkere kant maar eens moest ontdekken. Ze zette het sein op groen. Met niet meer dan een handgebaar en een korte beweging
met haar hoofd. Daar nam ik mijn besluit. Ik moét naar Meesteres Manita. En daar begint dit verhaal. Meesteres Manita – wat een práchtvrouw. Als haar slaaf mijn absolute nummer 1.
Diezelfde avond kruip ik achter de PC en stuur een e-mail naar Meesteres Manita. Of ik haar mag bellen voor een afspraak. Tot mijn eigen verrassing komt wát ik graag aan haar wil vragen er in één keer uit: (1) U aanspreken als Meesteres en me daarbij gedragen zoals
dat hoort, (2) Uw opdrachten zonder aarzeling uitvoeren (ook al kan dat om dingen gaan waar ik nu niet aan durf te denken), en (3) lijden en U vragen om meer lijden (het klinkt misschien gek, maar op de punt wil ik echt ‘gebroken’ worden). Tja, dat laatste tussen haakjes vroeg ik haar dus ook. Ik schrik er niet meer van – dit ben ik. Heel snel krijg ik antwoord. Gelukkig. Ik mag haar bellen! En dat doe ik dus als ik ergens bij een benzinepomp langs de weg sta. De zenuwen gieren door me keel. En dan doe ik wat ik kennelijk geleerd heb: een beetje stoer het heft in handen nemen. Natuurlijk prikt ze er doorheen. Ik val zelfs stil en weet niet wat ik moet zeggen. ‘Je hebt nog een hoop te leren, hoor ik al’. Er klinkt veel kracht in door. Zakelijk en kort. Over 2 weken mag ik bij haar komen. Dan volgen twee heel bijzondere
weken. Grote delen van de dag loop of zit ik met een erectie, kriebels in mijn buik en allerlei fantasieën in mijn hoofd. Ik ontdek dat elke ontmoeting – met wie dan ook of waar dan ook – ineens een enorme seksuele lading voor me krijgt. In bad scheer ik voor de tweede
keer in mijn leven mijn ballen en mijn kontgat. Soms heb ik even contact met Meesteres Manita nodig. Dan schrijf ik een overbodig e-mail bericht. Ze doorziet het allemaal. Volgens mij weet ze ook dat ik schooi om een opwindende reactie van haar. Ze ziet me bijna
zitten. Mijn e-mail check ik heel erg vaak. Ze geeft me niet teveel aandacht (ondanks mijn schooierigheid) maar precies genoeg. Als ik haar dan eindelijk de dag voor onze afspraak mag bellen staat mijn nummermelder nog uit en ze geeft me er direct van langs. Hoe laf kan een man zijn? En dus zoek ik even hoe ik de instellingen moet veranderen. Dan bel ik haar terug.
‘Zo, dat was dan je eerste les.’ Pas nu ik dit schrijf herinner ik me weer dat de laatste twee dagen ook wat laatste vluchtgedrag liet zien. Een paar slappe excuses gaan door m’n hoofd. Ook dat wéét de Meesteres. Ik voel het aan alles. Wat later op de dag stuur ik haar een e-mail. Niet te stoppen. ‘Uitputting – pijn – overgave. Bondage – electro – zwepen. Het zijn de woorden die ik graag kwijt wil. Na ons telefoongesprek non-stop de kriebels. Het is U weer
gelukt. Ik verlang naar morgen.’ Op de grote dag zelf zit ik ‘s-ochtends nog in een
doodgewone vergadering. Veel te vroeg rijd ik weg. Als ik op de ringweg rond Amsterdam zit gaat Mn telefoon. Ik herken het nummer niet (nu zal ik het nooit meer missen), maar het is Meesteres Manita. Of ik wat eerder kan komen. Op de een of andere manier maakt het
dat gemakkelijker voor me. Lang dreutelen in de buurt wordt zo overbodig. Die spanning ontloop ik dus. Het is de eerste keer dat ik hier ben en dus ben ik heel onhandig aan de balie. Tja,. Als even later dan Meesteres Manita voor me staat voel ik me direct veilig. Of in elk geval: in goede handen. Ze neemt me mee naar haar vertrekken. Ik probeer het aan alle
kanten goed te doen. Ze zegt me dat ik mag gaan zitten en dat doe ik. ‘Kijk maar even om je heen’. Een glimlach. Ze moedigt me aan het wandrek met zwepen en gags van dichtbij te bekijken. Haar ogen priemen in m’n rug. Ze legt me geduldig uit dat ik niet zomaar
‘ja’ mag zeggen, maar dat het ‘ja, Meesteres’ is. Direct. Vanaf nu. Ik vind dat best moeilijk op dit moment, maar doe het wel. Natuurlijk. Ik merk dat ik zonder aarzeling alles vertel over waarom ik hier ben en wie ik ben. Zelfs nu ik erop terugkijk is er geen twijfel – deze vrouw geef en vertel ik alles. Dan is het douchen en boeien om. Op mijn knieën kus ik beide
laarzen van beneden naar boven. Dan gaan mijn handen aan de takel. Benen wijd. Klemmen op mijn tepels. De zweep is heerlijk. Ik hoef niet eens te vechten. Ik weet nog dat het door me heen ging: ‘ik ga dit weerstaan’. Zonder piepen, zonder genade. Ha! Niet
dus. Mijn tepels krijgen het zwaar te verduren. Hijgend hang ik half tegen haar aan. Ik baal dat ik daar ergens haar genade heb gevraagd. Nu nog steeds vind ik dat ik dat niet had moeten doen. Er zijn ook hele mooie tedere momenten – als ik een strakke bondage sta pakt ze even mijn hand vast. Of als ik een gag in heb en ze voor me komt staan om mijn neus dicht
te knijpen. Een engel! Als ik op mijn buik in een bondage lig kus ik haar laarzen. Vol en vol overgave! Helemaal vanzelf. Ze kwam voor me staan en ik begon te kussen. Elke opdracht overbodig. De pijn van de electro is weer een heel andere. Ze geeft me minder dan de helft wat erop kan. Als ik dat hoor ben ik teleurgesteld in mezelf. Wat lig ik nou te kronkelen
en te piepen.? Volgende keer is mijn plasbuis aan de beurt. Want we gaan verder. Véél verder. Door de pijngrens. Want ik weet nu dat dat kan. Aan het einde omarmt ze me en mag ik tegen haar aanhangen. Een mooi intiem moment. Dank U Meesteres.
sessie 16 juni 2006
Eigenlijk durf ik niet. Elke keer niet. Maar toch: de aantrekkingskracht is erg groot. Heel erg groot. Deze keer heb ik het toch weer te lang uitgesteld. Bang dat ik er ongenadig van langs zou krijgen. En als het zo in je hoofd zit dan heb je dat ook verdiend. Geloof me maar: ik ben stout geweest. En dat pakt Meesteres Manita dus feilloos op. Ik moet eerst maar eens uitgebreid bellen om het nodige uit te leggen. Daarna zal zij bepalen of ik nog welkom ben. Ik moet een paar
lastige vragen beantwoorden. Gelukkig kom ik eruit. En dus mag ik komen!
Over twee weken. En zo zit ik twee weken in de gevangenis – mijn eigen hoofd.
Vol verlangen en fantasie.
Zoals gewoonlijk rijd ik veel te vroeg weg. Maar deze keer is dat eigenlijk wel erg verstandig. Want waar doe ik die buttplug in waar ik mee aan moest komen?
Een half uur later – nog steeds een uur te vroeg trouwens – sta ik in het toilet van een of ander wegrestaurant en druk de plug op z’n plaats.
Dan rijd ik direct door naar de showboat (en moet nog bijna 3 kwartier in de auto zitten wachten).
Als het eindelijk tijd is druk ik op de bel. Er gebeurt niks en ik wacht maar even. Na wat onhandig dralen druk ik toch nog een keertje. En dan zie ik Meesteres Manita vanuit het donker aan komen lopen. Ze lacht (gelukkig) en kijkt me onderzoekend aan. Gek genoeg val ik niet direct op mijn knieën. Dat had ik me wel voorgenomen. Kennelijk heb ik nog wat meer begeleiding nodig. Mijn hand steek ik wel uit, maar die negeert ze volledig. ‘Kom maar mee’ is alles wat ze zegt. Met die fijne glimlach van d’r. Hahahaha.
Eenmaal in de studio….. Ik weet het niet meer.
‘Zonder genade’ dat is zeker. Daar zeg ik zonder twijfel ja tegen. Voor deze vrouw doe ik alles. En dan kruip ik op mijn knieën naar de douche. En snel weer terug nadat ik me trillend van opwinding heb afgedroogd. Met de boeien om sta ik even later vast in de takel. Gek genoeg laat ze vandaag de tepelklemmen achterwege. Waarom? Met verschillende zwepen krijg ik slaag.
Ik merk dat ik het steeds beter aankan. Ook het bedanken voor welke klap dan ook gaat eigenlijk al vanzelf. Ergens lach ik haar wat uitdagend toe. Ze reageert direct. Pats, een klap in mijn gezicht.
‘Dank u wel Meesteres’. Dat heb ik gelukkig al wel geleerd. Zonder aarzeling. Dit is mijn Meesteres. Ze bindt mijn ballen af en hangt er zware ballen aan. Gek genoeg valt het mee. Grinnikend zegt ze me ermee te slingeren. Dat voelt weer anders. Nog geen pijn, maar al wel een zeurend gevoel dat tot aan je navel doortrekt. Dit spelletje kan ik denk ik lang genoeg volhouden.
Maar dan trekt ze een kap over mijn hoofd! Tot nu toe was dat alleen een fantasie, maar…. Mijn hele lichaam reageert direct. Ik zie niks meer en hoor alleen wat vaag geschuifel.
Dan sluit ze ook mijn mond af. Al gaat dat gat af en toe ook open: ik mag haar pijpen, haar speeksel opvangen en haar oksels likken.
Mijn opwinding maakt me tot een varken. Ik raak volledig de weg kwijt. Tot ze me corrigeert. ‘Rustig aan! – ik moet er wel van kunnen genieten.’ Dan leid haar hand me verder weg. Mijn armen verdwijnen achter mijn rug in een single glove. Als ze me bij mijn polsen omhoog trekt kan ze prima bij mijn rode kont.
Die is toch al gevoelig, maar deze slagen komen echt hard aan. Gek is het eigenlijk: als ik de pijn voel verlang ik bijna naar de cane. Of vindt ze dat ik daar nog niet aan toe ben? Ik kan het haar niet vragen.
In de finale ben ik haar neukslaaf. Met een voorbinddildo neukt ze me in mijn gat. Hier ben ik al zo volledig los – zwevend geniet ik. Nooit gedacht dat het zo gemakkelijk zou zijn.
Die overgave. Geneukt worden door een vrouw. Een Meesteres. Meesteres Manita. ‘Voor deze vrouw doe ik alles. Dit is mijn Meesteres.’
Na afloop genieten we samen na. Ik vraag haar wat hierna nog meer kan. Wat is de volgende grens om over te gaan? Een stevige bondage? Een contract?
Daar moet ik maar eens wat langer over nadenken. Voordat ik wegga mag ik nog even de
bull-whip vasthouden.
Brrrrrr. En toch: verlangen.
Het verlangen naar totale overgave.
De pijn. De vernedering.
Met liefde. slaaf ed
sessie 18 augustus 2006
Ernstig de klos. Dat ben ik nu zeker. En gelukkig.
Trots ook. Eindelijk als slaaf in opleiding opgenomen in de stal van Meesteres Manita. Het examen was pittig. Heel erg pittig. En net als altijd denk je dan: de volgende keer kan het weer zwaarder. Heftiger.
De dagen voor mijn examen krijg ik de opdracht om de buttplug ook naar mijn werk te dragen. De dag voordat ik naar de studio mag komen moet ik de plug maar liefst 5 uur dragen. In drie dagen heb ik het opgebouwd: 3 uur, 4 uur…. en zo uiteindelijk 5 uur.
Ergens onderweg – een Van der Valk, een McDonalds of een kantoorgebouw – duw ik op de WC de plug op zijn plaats. Dan hol ik van de ene bespreking in de andere.
Niemand schijnt het te merken. Na een tijdje loop en zit ik bijna normaal. Maar het gevoel is nooit echt weg. Mijn Meesteres is altijd bij me. En… ze verlangt een verslag van elke dag.
De avond ervoor moet ik bellen. Haar opdrachten zijn duidelijk:
(1) de plug een uur van te voren in en (2) als ik voor de deur sta bellen! Bellen? Opdracht 1 snap ik. Maar die tweede? Wat zou ze daar mee willen.
De hele nacht en ochtend spookt er van alles door mijn hoofd. Een ontvoering, of een opdracht ergens, of… slavin Crystelle misschien (het blijft een stiekem verlangen), of …. Hopeloos verdwaald in dromen en verwarde, onzekere gedachten.
Maar nee: ‘ik kom eraan’. De Meesteres doet de deur open. En dan… er komt nog iemand aan over de loopplank. De schoonmaker geloof ik. Toch nog een korte aarzeling. Niet lang gelukkig. Ik val op mijn knieën en kus de laarzen van mijn Meesteres. Ze ziet er fantastisch uit. ‘Kruip maar achter me aan naar beneden’. Zoals altijd, geen woord teveel. ‘Kleed je maar uit’. ‘Ga maar douchen’. Een koude douche. Ze staat te kijken als ik me onder het eerste koude water schoonspoel en me snel afdroog. Een paar plagerige commentaren. ‘Kruip maar achter me aan’. Ze is altijd zo heerlijk duidelijk.
Even later sta ik wel onder de takel, maar er niet in vast. Gewoon… handjes in de nek. Stil staan en ondergaan. Klemmen op mijn tepels. Tangen aan mijn balzak. Gewichten. En meteen felle zweepslagen. Wat een flauwekul om dat langzaam op te bouwen. Een beetje slaaf verdraagt het allemaal. Niet piepen. En stil blijven staan! Ik doe wat armoedig mijn best, maar….kennelijk nog een hoop te leren. Ik piep al snel – veel te snel als je het mij vraagt – en recht blijven staan blijkt toch verdraaid lastig als je tik na tik krijgt. En toch is dat wat ik moet leren. Lijden voor de Meesteres. Haar netjes bedanken voor elke slag.Meetellen. En dan mezelf opnieuw aan haar aanbieden.
Lijden voor de Meesteres. Achteraf realiseer ik me dat ze me er ook op een heel mooie manier doorheen helpt.
Duidelijke opdrachten – discipline verlangt ze zeker.
Maar ook af en toe een subtiele aanraking. Na een tijdje is ze mijn aanstellerij kennelijk zat.
Ik lig in de stoel. Benen over de steunen. Polsen met kettingen vastgezet. Wat gaat ze doen? Naalden! Het wordt mijn eerste keer. Mijn tepels worden kruislings doorboord met telkens twee naalden. Ook mijn zak geloof ik, al voel ik die nauwelijks. Deze pijn is weer totaal anders. Diep en stekend. Heel constant. Op een andere manier (on)dragelijk dan de zweepslagen.
Heel lief zet ze ook een paar andere naalden die zachtjes wat ontspanning brengen. Maar mijn tepels blijven janken en gloeien. Ik glijd echt helemaal weg en hijg wat in haar oor. Dank U Meesteres. U bent geweldig.
Ik mag kort bijkomen. Ja, nou…. in de sling dan. Ik ben weer haar neukslaaf. Dat had ze me per mail al aangekondigd. Na deze sessie moet ik een andere buttplug gaan dragen. Om klaar te zijn voor haar grootste voorbinddildo. En die is echt ver-schrik-ke-lijk groot! Dat zal nog aardig wat training vragen vrees ik. Als ze hier met me klaar is mag ik op de grond gaan liggen.
‘Mond open!’ En dan bind ze met een tuigje een trechter voor mijn mond vast. Geen ontsnappen mogelijk. Een klein stoeltje komt over mijn hoofd te staan. Dan bindt ze mijn ogen dicht. Wat gaat er gebeuren? Wat?! Het grootste genot is dat ik haar nektar mag drinken en mezelf daarbij mag klaar maken.
Zij bepaalt het tempo! Twee keer remt ze me af. Eerst nog wat drinken! Dan kom ik twee keer achter elkaar.
Ik ben helemaal gek van Meesteres Manita. Ze breekt me en leid me over de ene grens na de andere. Welke? Ja, nou zeg…. in deze sessie dus al vier!
Tijdens de sessie was ik dus al wat pieperig – ook mijn erectie was wat magertjes op de een of andere manier – maar na afloop heb ik het echt bont gemaakt.
Zo erg, dat ik er terwijl ik dit schrijf nog steeds wat schaamte bij heb. Weet je,…. na zo’n ervaring ga ik wat compenseren of zo. Dat heeft iets heel onhandigs. Ineens zeg ik ‘je’ tegen mijn Meesteres.
Zomaar ga ik op een kruk zitten. Volgens mij maak ik daar de ene fout na de andere. Met een glimlach en zonder direct commentaar leidt ze me ook daar doorheen.
Voor mij is zij mijn Meesteres. Meesteres Manita heeft mij nu opgenomen in haar stal. Wat dat precies betekent moet ik nog ontdekken. En… ik moet nog een hoop leren zoals ze zegt. Dat klopt zeker. Maar ik zal nooit meer haar anders aanspreken als ‘Meesteres’ en zal altijd aan haar voeten gaan zitten. De discipline op afstand is nog steeds het moeilijkste. Maar ik ga daar erg hard aan werken.
Met liefde en grote achting,
Uw slaafje (in opleiding) ed
sessie 22 september 2006
Linda. Ze kijkt me doordringend aan. Met haar heb ik altijd direct contact. Maar vandaag heeft ze geen idee waar ik in mijn hoofd zit. Gelukkig maar zeg. Stel je voor. Na deze afspraak ga ik naar Meesteres Manita. De spanning zit al een paar dagen in m’n lijf. Maar deze dag staat volledig in het teken van de Meesteres. As ons gesprek is afgelopen stap ik het toilet binnen en druk de plug naar binnen. Het duurt nog anderhalf uur voordat ik bij de Showboat moet zijn. Ik ben er klaar voor.
Exact om 14.00 uur sta ik voor de deur. ‘Eerst even bellen’ was de instructie van Meesteres Manita geweest. De eerste keer krijg ik haar voicemail. Met trillende stem praat ik een boodschap in. Als ik bezig ben voor de tweede keer te bellen, belt de Meesteres mij zelf. ‘Ik doe de deur open. Links hangt een opdracht voor je.’ Veel meer woorden maakt ze er niet aan vuil. Patsboem… ik sta onder haar controle. Ik vind een briefje en een envelop. Met het briefje stuurt ze me weer weg – ‘ga 10 rozen voor me kopen’.
In de envelop zitten twee stevige tepelklemmen en een kettinkje ertussen – ‘ga in je auto zitten en zet ze op je tepels’. En dus rijd ik even later in grote haast het dorp in. Op zoek naar een bloemenwinkel of zo. Ik heb geluk. Na een kleine 10 minuten vind ik een bloemenkraam. Alles trilt als ik 10 rode rozen bestel en afreken. Ik geloof niet dat de mensen daar iets door hebben.
Bij de showboat moet ik weer bellen. ‘Ik heb Uw opdracht uitgevoerd.’ De deur zoemt als ik naar binnen mag. De loopplank naar de tweede deur kruip ik af.
Daar staat Meesteres Manita. Ik geef haar de bloemen en kus haar laarzen. Dan mag ik haar volgen. ‘Kruip maar naar de studio. Wil je wat drinken?’ Zoals altijd vraag ik om wat gewoon water. Zou ze weten dat ik gewoon niet meer durf te vragen. Want een slaaf drinkt water. En een slaaf in opleiding moet zich helemaal koest houden.
Als ik even later op mijn knieën voor haar zit, draait ze de klemmen op mijn tepels zeker een kwartslag rond.
Een zware kreun komt diep uit mijn lijf. Ze grinnikt en dat raakt me. Dit wordt een speciale dag. De Meesteres heeft een grotere plug voor me gekocht.
Daarmee wordt mijn training tot haar neukslaaf een hele heftige. Ze hangt me een kettinkje om (‘target practice’). ‘Als je nu de plug in hebt, doe je ook het kettinkje om. En nu gaat je Meesteres er hem als eerste induwen.’ En dus zit ik niet veel later op handen en voeten op de bondagebank. Een grote dildo zet ze voor me neer. Met een simpele instructie trouwens – ‘pijpen’. Net als ik daar vol overgave mee bezig ben begint ze de grote plug naar binnen te duwen. Jammer genoeg gaat die er nog niet helemaal in.
Dat zal de volgende keer echt beter moeten! Gelukkig pakt ze er een andere dildo bij om me te neuken. Nu ik dit schrijf voel ik het weer: alle remmen los. Als een geile teef lik pijp ik de dildo. Hijgend rijd ik op een neer op de dildo. Ik ben er zo in opgegaan dat ik nauwelijks nog weet waar mijn Meesteres is gebleven.
Zwetend en opgewonden laat ze me nog een keer douchen.
Als ik terugkom zit ik voor de Meesteres. Ze doet me polsboeien om. Natuurlijk mag ik de enkelboeien zelf doen. En dan gebeurt er voor de tweede keer iets wat ik nu pas weet (schrijven is prima): geil en opgewonden lik ik haar laarzen. Ik verlies mezelf hier dus weer volledig. Heel vanzelfsprekend. Voor deze Meesteres! Nu weet ik dat ik bang ben geweest – voor de zweep en de cane. En dus kocht ik wat tijd. Likkend leid ik haar af. Maar niet voor lang. Ze pakt een rijzweep en slaat me. Niet heel hard nog. Kort en effectief. Eén keer voelt het anders. Een kort tik.
Even niks. En dan brandt het enorm. ‘Ik heb je gecaned’ zegt ze later. Wow!
‘Op je knieën zitten’. Ze wikkelt plastic om m’n hoofd. Even schrik ik. Gelukkig maakt ze een gaatje zodat ik kan ademhalen. Maar verder zie ik na een tijdje echt niks meer. Mijn tong schiet naar buiten – remmingsloos geil. Ver-schrik-ke-lijk opgewonden. De derde dat ik richting subspace vlieg. Dat wordt nog veel erger als ze mijn handen boven mijn hoofd vastzet aan een haak. De elektrische vliegenmepper is een hel.
Ik spring, dans en mekker als een slachtvarken.
Gelukkig is dat rotding na een tijdje kapot. Gered!
Ze gaat zitten en laat me voor haar op de grond knielen. Ik ben in alle opzichten de weg helemaal kwijt. Ik mag haar voeten en kuiten masseren. Dat is 4x subspace want ik ga als een razende tekeer. Ik mag het bovenste randje van haar kousen likken. In mijn hoofd ga ik veel verder, maar dat staat ze me natuurlijk niet toe! Als ik haar oksel schoon lik kom ik heerlijk klaar. Dank U Meesteres. Dank U!
Ze is zo lief om me een paar dagen later een mail te sturen. Het is net of ze mijn gedachten kent. Dat is handig voor een slaaf in opleiding want die raakt af en toe het spoor bijster. Of nog erger: de discipline kwijt. Maar nu ben ik er weer helemaal. In opleiding.
Bij Meesteres Manita. Eergisteren was ik op de site van het OWK. Een filmpje van een man op de bok. Een Meesteres die wat verveelt voor hem zit. En een andere Meesteres die hem met de cane flink onder handen neemt. Knalrood en met striemen die bloeden. Mijn gedachten glijden weg. Het verlangen is enorm. Aan de hand van Meesteres Manita. Overal naar toe. Haar leiding is een ware zegen.
slaaf ed.
sessie 31 oktober 2006
Honderd strafregels en twintig rozen!
Een dag waar ik de hele week al onrustig naar uitkeek. Honderd strafregels per dag.
Hard werken. “Als slaaf van Meesteres Manita zal ik altijd alles doen wat ik kan om de Meesteres te behagen.” En dan die twintig rozen. Kom ik in de bloemenwinkel…. geen rozen! Gelukkig konden ze snel via een collega nog wel genoeg rozen krijgen. Vers van de veiling. Alleen…. over een half uurtje. En dus drentel ik wat onrustig rond. Uiteindelijk is het drie kwartier geworden.
Gelukkig was ik nog op tijd bij de Meesteres.
Ze is meteen scherp merk ik. Een andere slaaf is veeeeel te laat gekomen en hardhandig onderhanden genomen. Ik merk het aan alles. Als ik even wat sta te genieten van hoe ze naar de rozen kijkt, wijst ze naar de grond….. “Ben je niet nu al wat vergeten?!”
En dus val ik direct aan haar voeten om haar laarzen te kussen. “Ga maar vast naar binnen. Kleed je uit en wacht op me.” Heerlijk om weer ‘thuis’ te zijn.
Ik doe wat ze me vraagt en ga daarna naakt op de grond zitten. Op m’n gat, met mijn rug tegen een paal. Fout dus!
Ze corrigeert me direct: “ga eens even goed zitten zeg!” Oeh. Als ik even later op mijn knieën voor haar zit plaagt ze me met haar nagels.
Tepels en ballen zijn direct aan de beurt. Ik heb me voorgenomen dat zonder gepiep te verdragen en dat lukt aardig (geloof ik).
Even later zet de Meesteres me met pols- en enkelboeien vast over de bok.
Ik heb duidelijk niet genoeg getraind want als haar neukslaaf schiet ik meteen tekort.
De Meesteres plaagt me er een beetje mee, maar ontziet me wel. Geen straf!
Geen zweep of cane.
Zodra ze me een hoofdkap opzet sla ik weer helemaal op hol. Dan zet ze me aan het kruis.
Ik zie niks, maar ik hoor gelukkig nog genoeg? “Wat denk je dat er nu gaat gebeuren slaafje van me?” “Naalden, Meesteres” is alles wat ik zeg. “Heel goed slaafje van me”.
En dan begint een marteling die weet ik hoelang duurt. Vijf naalden in elke tepel- 1 voor 1
Ik schiet in subspace en bedank haar hijgend voor elke naald.
Met de voorbinddildo komt ze voor me staan. Elke aanraking met mijn pik is ontzettend prikkelend. Soms trekt of slaat ze een paar keer en dan sta ik meteen op spanning.
Ik hang in de kettingen. Mijn lichaam staat als een veer. Maar klaarkomen? Nee dus!
Niks daarvan.
Als ik hierna aan haar voeten zit mag ik haar voeten en kuiten masseren. Als de opwinding er weer helemaal is dan mag ik haar zelfs likken. Maar waar? Waar ben ik – borsten, oksels, dijen…… Geen idee! ( later vertelde de Meesters dat het haar oksels waren) Maar ik ga als een gretig beest tekeer. En dan mag ik eindelijk klaarkomen. Dank U Meesteres. Dank U wel!
In de auto naar huis zweef ik nog steeds. De pijniging van mijn tepels voel ik nog dagenlang. Nu branden ze vooral. Wat later op de avond merk ik dat de Meesteres me vol te pakken heeft. Er volgt een korte periode van verzet. Gelukkig belt mijn Meesteres om me weer onder appel te brengen. Dat heb ik nodig! Nu ben ik haar slaaf. Als de Meesteres geniet dan geniet deze slaaf volop mee. Het contract ligt klaar – waar gaan we heen? Dienen. Steeds verder dienen. In volledige overgave. Voor de Meesteres.
Een zware bondage, vernederende opdrachten, onverwachte wendingen, electro, opsluiting,….. een slavenrace.
Er is nog zoveel.
Een kus voor de Meesteres van slaaf ed. X
sessie 28 november 2006
Tekenen van het contract!
Ik weet nog dat ik met trillende handjes voor de deur stond – twee glazen, een hele mooie fles Champagne en het slavencontract in een enveloppe.
Vlak voor de deur ontglipt de plug me. Met een simpele duw breng ik die weer op z’n plek.
Dan moet ik mijn Meesteres bellen. Ik krijg haar voicemail. Snel bel ik opnieuw (het is nu echt al drie uur). Maar net voordat ik haar nummer weer kan kiezen, zie ik Haar staan. Ze lacht me minzaam toe.
En dat is een heerlijk en heel bijzonder gevoel. Altijd al, maar vandaag is het speciaal – ik mag een contract tekenen. Het concept is een paar keer heen en weer gegaan. Nu is het klaar. Een prachtcontract – sterk.
De Meesteres plaagt me een beetje voordat we aan de ondertekening toekomen. De fles zetten we in het ijs. Dan zet ze me de kap op.
Trillende lig ik aan Haar voeten. Ze gaat een fotograaf halen.
Als die binnen is mag ik de Champagne inschenken en met Haar toasten.
Ik zet een handtekening – dat klinkt misschien wat technisch, maar het is een heel erg heftig moment. Mijn overgave is echt totaal.
Ik lig aan Haar voeten. De Champagne werkt ook goed mee.
Manita…. voor altijd!
Even later bestelt Ze ‘standje hond’. Direct val ik op handen en voeten en druk mijn kont omhoog.
En pakt een of twee venijnige zwepen en deelt meteen een paar stevige tikken uit. Echt pijn is het nog niet, maar het gebruikelijke opwarmen slaat ze wel over. Even later sta ik hijgend voor haar.
Als ze twee klemscharen op mijn tepels zet golft het door me heen. Maar ik kan het. Mijn hele lijf schreeuwt dat uit: ‘alles voor Meesteres Manita’. Het heeft me harder gemaakt. Als slaaf van de Meesteres, met een contract, een glaasje Champagne en net genoeg training kan ik weer meer verdragen.
Ik droom van een kleine kooi waarin ze me opsluit en waar ik echt uren moet wachten totdat ze me oppakt. Er lopen allemaal mensen voorbij. Ik hoor ze wel, maar met die kap op zie ik niks. De Meesteres heeft een slavin aangewezen om op me te passen. Twee keer plast deze slavin over me heen.
De Meesteres zet me overeind. Staan! En blijven staan. Dat laatste is gemakkelijker gezegd dan gedaan merk ik. Pffffffff….. slappe knietjes!
Ik zie nog steeds helemaal niets. Ze duwt me achteruit totdat ik de sling voel. Heerlijk zak ik achterover en weg into subspace.
De Meesteres neukt me in mijn kontgat en voor de eerste keer vind ik dat echt lekker. De electro plug is lekker.
Elk schokje brengt me in beweging. Volgens mij kreun ik de hele Showboat bij elkaar. Gelukkig blijft Ze dicht bij me.
Soms knijpt Ze wat plagerig in mijn tepels.
Als ik eindelijk los mag zit ik aan Haar voeten. En dan gaat de training weer een stapje verder. Dat ik Haar kuiten mag masseren windt me altijd erg op.
Zoals zo vaak verlies ik mijn kop – en daarmee de aandacht voor Mijn Meesteres. En dat is gevaarlijk.
Ze blijft wel aardig.
‘Ze bent weer aan het sneltreinen he?’ Ohh oh… gas terug dus.
Dit is voor het genot van de Meesteres en niet voor de slaaf.
Ze gaat verder met het pijnigen van mijn tepels. ‘Weet je wel dat je Meesteres het geweldig vind om haar slaafjes pijn te doen?’ Ja Meesteres! Dank U Meesteres. Ineens zegt Ze: ‘trek jezelf maar af’.
Dat heeft ze me nog niet eerder zo laten doen.
Als ik gretig aan het werk ga en merk dat ik zomaar klaar kan komen…. STOP! ‘Nee, slaafje…. nog niet!’ Gelukkig laat ze me niet te lang spartelen. Ik kom heerlijk klaar. Dank U Meesteres. Dank U. Dank U. Dank U!
sessie 19 december 2006
Tot op de dag zelf laat de Meesteres me in onzekerheid. Hoe laat mag ik komen? Wat gaat er gebeuren? Zelfs de eerste vraag blijft onduidelijk tot ik voor de deur sta. Ze belt. “Waar ben je nu?” Bibberig vertel ik Haar dat ik vlakbij ben. “Kom dan nu maar” is alles wat Ze zegt. Als ik binnen ben: mijn cadeautjes geven en Haar laarzen kussen. Geen gedonder. “Kruip maar mee. Hier uitkleden en douchen. Ik kom zo weer terug.” Ik douche zo snel als ik kan. Net als ik me afgedroogd heb is de Meesteres er ook weer. “Zo, we zullen je eens ergens anders heenbrengen.” Boeien om, halsband om, kap over m’n hoofd en een veter rond m’n gladgeschoren ballen, en ik kruip achter Haar aan. Waar gaan we heen? De kelders van de Showboat worden donkerder en kouder. Hier ben ik nog nooit geweest. Een hek piept open. “Liggen. Armen boven je hoofd.” De Meesteres praat niks teveel vandaag. Klik, klik en ik lig vast. De Meesteres loopt weg. Licht uit. Deur dicht. En daar ligt het slaafje dan. Geen idee hoe lang. Veel verwarde gedachten. En – gelukkig maar – het lukt me om mijn bovenbenen zo te bewegen dat mijn stijve pik ook wat aandacht krijgt. Zo blijft ‘ie ook een beetje mooi staan voor de Meesteres.
Na een half uur (blijkt later) pikt Meesteres Manita me weer op.
Nog steeds geen woord teveel. Ik kruip achter Haar aan de studio in.
Tot mijn verrassing is slaaf gerard daar ook. Maar wat moet ik doen?
Wat mag ik zeggen? Dus maar niks gedaan en niks gezegd.
De Meesteres zet me vast in de kooi. Ik mag kijken! Wat ik dan te zien krijg maakt me angstig. Slaaf gerard kan zo ontzettend veel hebben!
Mijn complimenten…. maar tot wat voor slaaf maakt dit mij dan?
Dit kan ik vast nooit aan. Met hechtdraad zet Ze heel gemeen zijn voorhuid vast aan zijn buik. Zijn gezicht vertrekt als de Meesteres gemeen aan de touwtjes trekt. “Ja, dat doet pijn hè?” Ze grinnikt ervan. Wat ze daarna met de bullwhip doet is zo heftig dat ik het (bijna) niet kan aanzien.. Ze negeert me een poosje terwijl ze wat spullen weglegt.
Ik zit op een hoge kruk. Mijn ballen zijn strak afgebonden. Polsboeien achter mijn rug aan elkaar geklikt. Met de kap over mijn hoofd zie ik door kleine spleetjes hoe slaaf gerard er van langs krijgt. Ik zit ademloos te kijken. Nu ik dit verslag zit te schrijven merk ik dat ik er echt helemaal in op ben gegaan – geen eigen gedachten, alleen maar kijken. Toekijken, in opdracht van de Meesteres. Meesteres Manita die mij alles leert, die alles zo vaak beter aanvoelt dan ikzelf. Ze is me altijd voor. En ik volg Haar. Soms met wat verzet, maar uiteindelijk helemaal.
Als Ze slaaf gerard kortaf wegstuurt, haalt ze me zwijgend uit de kooi.
Ze gaat op een hoge kruk zitten en zegt ‘hier komen’. En dus kuip ik naar Haar toe.Met de kriebels in m’n buik.
Ik ben erg geschrokken van wat ik net gezien heb. De Meesteres heeft het zeker weten gezien. Maar Ze zegt er geen woord over.
Alleen die tevreden glimlach. Dan begint Ze me zachtjes op te warmen. Als ik op mijn knieën voor Haar zit, knijpt ze in mijn tepels
Steeds erger en steeds meer. Als haar slaaf heb ik al geleerd dat te doorstaan. Dat kan ik al bijna helemaal zonder te piepen. Heb je dorst? Ja, Meesteres. Goh, ik moet ineens heel nodig. Op je knieën en wachten tot ik terug ben. Zodra ze terug is zet ze me een glas met haar nectar voor. Opdrinken! Kom op, en drink een beetje door zeg.
Wat er daarna gebeurt gaat in sneltreinvaart. De bondagebank staat midden in de studio en ik moet erop gaan zitten. Kont naar achter, bek dicht. Zo zei de Meesteres het niet, maar zo klinkt het nu wel na. Ze neemt me graag anaal. Daarvoor ben ik ook in training. Ooit wil ze dat ik haar grootste voorbinddildo ontvang. Heel regelmatig moet ik met een plug rondlopen. Dat vind ik prima. Als ze me neukt vind ik veel moeilijker. Maar ze doet het met veel liefde en voorzichtigheid. En ik mag haar slaafje zijn, en dus….. de Meesteres beslist. Dat is ook wat ons contract zegt. Zij bepaalt wanneer en op welke manier ik sex mag hebben. En dus neemt ze me als haar neukslaaf.
Ietsjes later gaat ze voor me zitten met de dildo voor mijn neus. Ik zie een bruine klodder van mezelf op het condoom zitten. Schoonlikken! De opdracht is duidelijk. Een kleine – hele kleine – aarzeling….. en hop, daar zit slaaf ed de Meesteres te pijpen. Alles goed schoonlikken! Deze slaaf is nog nooit zover gegaan. Eigenlijk vindt hij het ook wel vies. Toch heeft de Meesteres me er moeiteloos naar toe geleid. Een sub in deze opgewonden toestand doet alles voor zijn Meesteres. Hoe ver kan deze slaaf eigenlijk nog meer gaan? Geen idee, maar het worden heftige weken die nu voor hem liggen.
Twee sessies in het verschiet. Wat doet slaaf ed voor zijn Meesteres? Het pijpen maakt hem wild. De Meesteres geniet er geloof ik ook wel van. Af en toe druk ik de dildo stevig tegen haar leren slip aan. Het lijkt wel sex, maar dan anders. Minstens zo goed. Dank U Meesteres.
Maar….. de Meesteres is nog niet klaar. Weer wat later lig ik op mijn rug op de bank. Met een vacuümpomp rekt Ze mijn pik op. Ik zie het niet, want Ze zit op mijn gezicht. Gek genoeg lig ik daar te kreunen met het idee dat het niet lukt. Ik voel niet meer hoe de opwinding in mijn pik zit. Wat wel zo is, is dat ik er gek van wordt! Helemaal. Want als ik even later mag klaarkomen dan gebeurt dat met grote golven. Wat heerlijk was het weer bij U te zijn. Dank U wel Meesteres. Dank U ook voor de nieuwe afspraken die wij al hebben gemaakt voor dit nieuwe jaar.
slaaf ed
sessie 23 januari 2007
Als de wekker gaat stap ik onder de douche en scheer mijn ballen nog een keer goed. Klokslag 9 uur doe ik mijn plug in. Het begin van een spannende dag. Pas vanmiddag mag ik bij Meesteres Manita komen. Haar opdracht was zoals altijd kort en krachtig: “ik wil dat je om 9 uur de rode plug in doet”. Het is al zo helemaal vanzelfsprekend geworden. De dagen voordat ik naar Haar mag gaan trilt mijn lijf van de spanning.
Elk bericht is een schrik. Een opdracht. Pas de avond ervoor weet ik waar ik heen moet rijden. Voor de eerste keer is dat Haarlem. Een prachtige studio, maar dat weet ik dan nog niet. Onderweg koop ik een mooie volle rode wijn en een bos rode rozen. Mooie cadeaus voor Meesteres Manita. Als ik in de buurt ben raak ik ook nog de weg kwijt. Gelukkig vind ik die ook snel weer terug. Uiteindelijk sta ik ruime 20 minuten voor de afgesproken tijd voor de deur. Trillend wacht ik in de auto tot ik naar de deur toe durf te lopen. “Als je voor de deur staat bel je me”. Als de deur open gaat staat de Meesteres in een prachtige outfit op me te wachten. We wijken wat af van het standaardritueel.
Kennelijk moeten we allebei even wennen aan de nieuwe omgeving. Er wordt nog druk verbouwd en de entree is erg rommelig. Maar….. wat daarna komt is indrukwekkend! Een prachtige studio. Echt, deze slaaf kijkt zijn ogen uit (maar niet voor lang). Ik mag me direct gaan douchen. Als ik de studio weer binnenkom zit de Meesteres op een stoel op me te wachten. Ik val op mijn knieën en kus haar laarzen. Langzaam en zorgvuldig. Het gaat echt helemaal vanzelf. Ik merk dat deze aanbidding volledig is en geniet van de overtuiging die in mijn traagheid zit. De slaaf eert zijn Meesteres. Zij lijkt het ook te voelen. Ik ‘hoor’haar glimlachen. Dan knijpt ze gemeen in mijn tepels.
Meteen erg stevig trouwens. Ik probeer geen geluid te maken ook al schiet de pijn er behoorlijk hard doorheen. “Goede voornemens vandaag, slaafje van me?”
Shit, ja, ze weet het weer meteen. Als ik de boeien om heb zegt Ze “staan.” Geen woord teveel. Ze zet me vast onder de takel en gebruikt een strokenzweep om me langzaam op te warmen. Vrijwel meteen doet Ze me ook een blinddoek voor. Daar ga ik altijd gierend van door de remmen. Nu dus ook. De Meesteres weet altijd precies wat ze doet. Haar hand gaat langs mijn tepels.
Dan zet Ze daar de klemmen op. En… hangt er meteen lelijke gewichtjes aan. Ik moet me voorover buigen.
Als Ze de plug wat aandrukt kom ik overeind. Direct volgt de correctie! “Had ik gezegd dat je omhoog mocht komen?!” Dan zet ze bijtende klemmen op mijn balzak.
Ook daar komen gewichten aan. Zo erg heb ik het nog niet gehad. Mijn training gaat kennelijk vanaf vandaag in een hogere versnelling. Als Ze even later de klemmen eraf haalt lukt het me net om geen geluid te maken. Maar ik voel het wel. En hoe! Maar… geen tijd. Geen moment van rust. Heerlijk langzaam zet ze haar slaaf in een zware bondage. Ook duwt ze me een gag in de mond. Een kansloze slaaf. Aan Haar hand schuifel ik naar het kruis. Ook daaraan zet de Meesteres me stevig vast. Erg stevig mag ik wel zeggen. Ik kan alleen stijf rechtop staan. Met Haar zwepen slaat ze me gemeen. De gag houdt de meeste geluidjes wel binnen. Maar als Ze me even later omdraait, haalt ze de gag eruit en slaat met Haar favoriete zweep – de bull-whip. Dan houd ik het niet langer stil. Ook al omdat mijn pik inmiddels behoorlijk gezwollen vooruit prikt. Een paar keer kom ik bijna klaar. Maar ook daarin is de Meesteres
duidelijk: “nee, slaafje”. Ze staat er denk ik weer met een grote glimlach naar te kijken. Telkens weer weet Ze me pijnlijk met de zweep te raken. Achteraf merk ik dat ik zo’n beetje de hele sessie in een trance ben geweest. Als Ze me van het kruis haalt schuifel ik voorzichtig achter Haar aan naar een indrukwekkend mooi bed. Als ik daar Haar tenen lik, mag ik eindelijk klaarkomen. Als slaaf van Meesteres blijf ik Haar bedanken. Voor alles. Voor alles. Voor alles. Dank U Meesteres. Even later stuiter ik de avond in voor een laatste vergadering. Nog weer later sta ik in een hotel voor de spiegel en kijk trots naar de sporen op mijn lijf. Trots en tevreden knipoog ik naar mezelf. Meesteres Manita – Zij maakt me groot.
Dat kan ik niet eens kwijt in 1000 dank U’s. Dus die blijven komen. Vanuit m’n tenen.
Slaaf ed
sessie 16 februari 2007
Straf
“Tellen” zegt de Meesteres. Ik sta als Haar slaafje voorover gebogen. Benen gespreid, beide armen aan een touw strak vooruit getrokken. “Tellen”. Ik krijg mijn straf in twee-en. Lucky me! Vorige week kreeg ik de eerste portie. Tien slagen met de cane. Het is de eerste keer dat ik zo direct straf krijg voor de fouten die ik heb gemaakt. In dit geval: met de benen gekruist zitten terwijl Zij toch had opgedragen dat de hele week niet te doen. Zelf bijhouden hoeveel overtredingen. Met wat extra’s van de Meesteres komt dat bij elkaar op 25. Voor de eerste keer een echte straf. Met de cane! Van schrik vergeet ik in eerste instantie te tellen. Als ik een paar dagen later de rest van mijn straf moet komen ophalen, gaat het ineens veel beter. Als een getrainde slaaf geef ik me over, bied ik mij aan en tel ik hardop elke slag. Een Meesteres moet straffen – dat disciplineert haar slaaf. En hard! Dat werkt veel beter.
Collar
In een prachtige studio in Haarlem stond ik weken eerder in een strakke bondage. “Wij moesten samen maar eens een collar gaan kopen”. Mijn slavenpik schiet omhoog als de Meesteres dat zegt. Echt? Een collar is het definitieve bewijs van eigendom. Dan ben ik de slaaf van Meesteres Manita! Met een echt contract en met een echte collar. Wow! Super. Geil! Ze laat me de keuze: staal of leer. Ik kies voor staal. Natuurlijk (voor mij wel). Staal is stevig, vast, onlosmakelijk. En dat past bij mijn positie als Haar slaaf – stevig, vast, onlosmakelijk. Als ze me de collar omlegt en het slotje dichtklikt…. dan lig ik op mijn knieën en voel de energie van mijn totale onderwerping door mijn lijf gieren. Ze blijft me aanspreken als “slaafje”, maar soms voel ik me meer een echte en trotse slaaf. Maar dat durf ik haar nog niet helemaal te laten zien. Want ik voel: een knip van haar vingers is genoeg om me weer heeeel klein te maken.
Butplug
De dagen voordat ik naar Haar toe mag komen neemt Ze de regie al sterk in handen. Elke dag de plug in. Daar ben ik eigenlijk al helemaal aan gewend. Het voelt gewoon vertrouwd. Ook al is het af en toe knap lastig. Een diner met een heerlijke vriendin bijvoorbeeld. Met de plug. En met…. “bel me als je een uur met haar aan tafel hebt gezeten”. Bibberig bel ik Haar op. Geen
idee waar Zij zit. Maar ik sta als haar slaafje op de WC in een restaurant. Ik mag klaarkomen van de Meesteres. Oeps, dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Toch lukt het in 10 tellen. Zou het slaafje dan toch zo gespannen zijn geweest? In elk geval is
Haar stem een grote kracht. Als ik mijn eigen zaad van mijn handen heb gelikt mag ik terug aan tafel. Terug,… alsof er niks aan de hand is. “Wat ben je snel terug”, zegt mijn tafeldame. Shit. Ze moest eens weten.
Kiezen
Een slaaf volgt de Meesteres – onvoorwaardelijk, altijd en… zonder aarzeling. Dat leer ik steeds beter. Maar nu moet deze slaaf ineens zelf kiezen. Voor het eerst mag dit slaafje zelf 12 dingen van de rekken pakken en presenteren aan zijn Meesteres. Op de
een of andere manier blijkt het dat ik dingen uitzoek die Zij niet zo vaak gebruikt. Dat bevalt me wel. Maar ja, een prachtige rode strokenzweep met scherpe randjes ziet er wel mooi uit, maar… als je even later in de takel staat… en die zweep hard voelt
neerkomen,…… Ik lijd voor de Meesteres. Natuurlijk. Geen twijfel. Een slaaf doet zijn best en zitten mijn armen gevangen in een single glove achter m’n rug. Kap op, gag in. No escape! Als Ze me dan ook nog vastzet aan het kruis, voel ik me helemaal weerloos en overgeleverd aan Haar genade. Maar ‘genade’ is mijn woord niet. Zelfs als ik het zou willen zeggen zou ik het niet kunnen. Maar….
natuurlijk zeg ik het niet. Aan deze Meesteres geef ik me helemaal. Mijn pik verdwijnt in een heel gemeen manchet met prikkers. Omdat ik in een roes van opwinding sta, blijft mijn slavenpik maar groeien. En de manchet straft dat keihard af. De Meesteres
grinnikt als ze haar slaaf hoort brommen en spartelen (voor zover dat mogelijk is). Aan het kruis knalt de
bullwhip de striemen op mijn huid. Als Ze me later voor de spiegel zet, voel ik een enorme trots. En… eerlijk gezegd… tot mijn eigen verrassing…. heeeeeeeel veel trots. Ook de dagen erna gaan mijn vingers heel vaak liefdevol over deze merktekens van
mijn overgave. Als Ze me losmaakt van het kruis wankel ik met wiebelende benen op Haar toe. Ze vangt me heerlijk op. Even de steun die een slaaf nodig heeft.
Neukslaaf (een mooi gesprek)
Dan zet ze me op de bank en neukt me in mijn slavengat. Daarna lig ik ongecontroleerd te trillen op de bank. Eerst is dat
van spanning. Als daar wat rust bij is gekomen merk ik pas hoe koud het is. Ook de Meesteres heeft het koud. We drinken samen wat om weer wat opgewarmd te raken. En dan… de zoveelste ontdekking…. hebben we een prachtgesprek. Altijd bijzonder om te merken hoe
dicht de Meesteres bij je weet te komen. Echt elke gedachte of gril van deze slaaf wijst ze feilloos aan. Ook dat is mijn overgave. Wat eerder dan gepland ruimen we de studio op. Vanavond is het parenavond en dan kunnen al die mooie spulletjes natuurlijk niet
gewoon maar blijven hangen. Wat drinken samen lukt daarom niet meer, maar…… dat komt nog wel. Wat een bijzonder contact tussen de Meesteres en Haar slaafje.
Klaarkomen
Als ik met mijn neus op de grond aan haar voeten lig, grijpt ze me. Met haar hakken op mijn tepels houd ze me op afstand. Maar…. de aantrekkingskracht van Haar ogen is zooooo groot dat ik naar haar toe moet. De pijn aan mijn tepels voel ik nauwelijks. Ik moet naar Haar toe. Die ogen. Die ogen! Haar ogen. Dan mag ik de bok klaar zetten. “Tellen!” Zo komen we samen tot 15. Ongelofelijk dat ik dit aankan. Ook een slaaf kan zichzelf verrassen. Ik mag mezelf aftrekken als ik op de prikkruk zit. Alles doet pijn. Maar ik kom klaar zoals ik nog nooit ben klaargekomen. Wreed. Heerlijk. Dank U Meesteres. Uw slaafje groeit. U bent ge-wel-dig! Als dat mag dan is dit een kus. Kus.
Groeien
Als slaafje van Meesteres Manita zit ik in een lastige fase van mijn opleiding. Steeds meer verlang ik naar haar straf. Voor opdrachten die ik niet heb uitgevoerd. Of zomaar… omdat de Meesteres dat leuk vindt. En… pijn. Haar harde hand. Qua discipline en onvoorwaardelijke overgave moet ik nog zo ontzettend veel leren. Straf, opdrachten en pijn. Een slaafje in opleiding verdraagt het allemaal. Gek… hij zoekt het op. Zo is het. Zo mag het zijn.
sessie 16 februari 2007
Hieronder een e-mail van na deze de sessie:
Meesteres,
Dit zijn niet veel woorden, maar het komt uit m’n tenen: ontzettend veel en groot en nog meer…. DANK U. Voor een hele bijzondere vrijdag en alles wat daarmee in mijn leven is gekomen.
Hoogachtend,
Uw slaafje ed
Helaas is slaaf ed na deze sessie niet meer in de studio geweest.
Door privé omstandigheden kan hij zijn Meesteres geen volledige toewijding
meer geven.
Ik kan alleen maar hopen dat hij snel alles weer op de rails heeft en dat hij van zijn leven kan gaan genieten!
Meesteres Manita
